Bongiwe heeft 2 kinderen, een zoon van 19 en een dochter van 9. Haar dochter zit op school in Nkwalini, waar ze een 1 kamer huisje huurt en waar ze door de week met haar dochter woont. In het weekend gaat ze naar haar eigen huisje in een ander dorp, hier heeft ze een stuk grond, waar ze op mag wonen van de familie. Haar man is 4 jaar geleden overleden, aan een longontsteking, vertelt ze. Ze kreeg na zijn dood geen hulp van de familie, ze vonden dat ze zichzelf maar moest redden, ze had immers een baan? Dat was een zware tijd voor haar. Ze moest 3 maanden in rouwkleding lopen, hier heeft ze een dubbel gevoel over. Het was niet leuk, vooral niet om zo naar school te gaan, maar aan de andere kant, zagen de mensen zo wel dat ze in de rouw was en zo gaven ze soms wat kleren aan haar voor de kinderen.

Met Valentijn gaf ik haar een roos, eigenlijk waren alle vrouwen hier blij mee, maar zij was extreem blij en danste met de roos in het rond. “Ja,” vertelde ze, “ dat komt omdat ik me ineens hierdoor zo geliefd voelde… te weten dat iemand aan me denkt, me waardeert en om me geeft, was voor mij heel bijzonder!”

Bongiwe vertelt dat ze is opgegroeid binnen een christelijk gezin, ze gingen naar de katholieke kerk en op 30-jarige leeftijd ontdekte ze, dat het belangrijk is dat ze zelf een keus maakt. Dus dat heeft ze gedaan. Nu gaat ze naar een Afrikaanse Internationale Zendingskerk, waar ze zich thuisvoelt. Haar leven behoort toe aan Jezus. Ze droomt ervan om haar diploma’s te halen, om zelf een kleuterjuf te zijn, maar ook om de wereld te ontdekken. Beiden zijn uitdagingen voor haar, want ze vindt het zo moeilijk om werk, school en de zorg voor haar kinderen te combineren. En ze heeft geen geld om te reizen.

Ze houdt van haar werk en van de kinderen op school, maar soms is het ook wel eens moeilijk. Dan ziet ze dat kinderen het schoolgeld niet kunnen betalen en worden ze naar huis gestuurd. Meestal komen de kinderen na een paar weken toch weer op school, nog steeds niet in staat om het schoolgeld te betalen, maar dan laten ze zo’n kind gewoon komen. Dit betekent ook minder salaris voor de juf en voor haar. Verder ziet ze veel kinderen, die speciale zorg nodig hebben, kinderen met HIV of andere ziektes. Ze zou de kinderen graag 1 op 1 begeleiding willen geven, maar met 80 kinderen, 1 juf en 1 hulpjuf valt dat niet mee.

Bongiwe is een stralende vrouw, ze zegt dat ze de dood van haar man nu geaccepteerd heeft en ze is ervan overtuigd dat God voor haar en haar kinderen zorgt. Dat Hij een mooie toekomst voor hen klaar heeft liggen.

“My Jehova Jirah takes care of me and my children!” Dat is haar kracht en daar put ze iedere dag energie uit: Hij is het die voorziet!