Maar omdat het volgens de familie niet langer ging, hebben ze aan de alarmbellen getrokken en hebben de broers bij Petros aangeklopt of Kate ook bij hen kan komen wonen. Dus sinds januari woont Kate nu bij hen. De eerste weken leek het allemaal goed te gaan en was Kate een gewoon, blij meisje. Ze genoot ervan om samen met de andere meisjes van haar leeftijd te spelen.

Een paar weken geleden, toen we op weg waren naar Petros en Elisabeth, vroegen ze ons om direct door te rijden naar school, omdat de juf van Kate gebeld had, dat ze ziek was. Kate kon amper op haar benen staan, klaagde over duizeligheid en huilde een beetje. Bij de dokterspost vermoedden ze dat er niks lichamelijks aan de hand was, maar dat ze emotionele problemen had. Met wat zakjes vitaminepillen en paracetamol werd ze weer naar huis gestuurd. Elisabeth en ik besloten om de tijd te nemen met haar te praten.

Zo vertelde ze dat het haar erg pijn had gedaan, dat haar zussen weggingen, na de dood van haar moeder, maar dat zij achterbleef met haar vader en blinde oma. Als ze uit school kwam, moest ze hard werken: boodschappen doen, afwassen, koken en voor oma zorgen. Ook ’s nachts schreeuwde de oma vaak om hulp en moest ze eruit. Vaak was ze overdag op school zo moe, dat ze in slaap viel.

Petros zei dat haar broer verteld had, dat haar vader vaak dronken was en haar opsloot. Of hij deed het eten achter slot en grendel, zodat ze niet mocht en kon eten. Wat er verder gebeurd is, is nog niet bekend, maar 1 ding is zeker: dit meisje heeft al veel meegemaakt in haar jonge leven.


Nu is ze bij Petros & Elisabeth en mag ze leren dat ze te vertrouwen zijn, dat ze kind mag zijn en geliefd is. En ook een geliefd kind van haar Hemelse goede Vader. We zijn dankbaar dat ze herenigd is met haar zussen en dat ze mag ontspannen en opgroeien in een liefdevol en veilig gezin.

Ze is waarschijnlijk niet de enige, die al veel te verduren heeft gehad. Willen jullie bidden voor dit meisje en voor de andere kinderen bij Petros & Elisabeth?